Op tijd vertrekken we naar Düsseldorf, er is geen file en we zijn al vroeg op het vliegveld. En daar verkletsen we samen onze tijd, we hadden tijd genoeg, maar nu niet meer. De incheckbalie is al dicht en na veel zeuren mogen we toch nog inchecken, dan moeten de fietsen nog gewogen en ingecheckt worden en dan moeten we rennen naar het vliegtuig. Pfft, al zwetend rollen we het vliegtuig in en we gaan er maar eens relaxed voor zitten. We hebben allebei wel onze twijfels over de Fokker 50 waarmee we naar Amsterdam moeten vliegen. De temperatuur in het vliegtuig stijgt met de minuut, als we achterom kijken zien we achter in het vliegtuig het gestuntel met onze fietsdozen. Beide fietsdozen passen er niet in en Han besluit om maar eens te gaan overleggen voordat ze onze fietsen in elkaar stampen. Het wordt heter en heter in het vliegtuig. Onze medepassagiers krijgen door dat de vertraging door onze bagage komt en dat maakt ons niet populair. Na aandringen van Han die overleg pleegt met de pursur wordt besloten om maar één fiets mee te nemen en de andere fiets na te sturen in de hoop dat deze nog met de vlucht van Amsterdam naar Korea mee kan. Een beetje vreemd misschien, maar we gaan met de auto en de fietsen achterop naar Düsseldorf en vliegen vervolgens terug naar Amsterdam om daarna door te vliegen naar Korea. Dit is stukken goedkoper, in de vlucht en in het lang parkeren.
En nu zitten we op Schiphol in de chocoladebar van het Illy café met Illy koffie, chocolade en Tia Maria en één fiets die straks wordt overgeladen. De KLM City Hopper was dus toch te klein voor ons. Nu maar hopen dat de tweede fiets nog op tijd aankomt zodat deze ook mee kan, de koffie smaakt er niet minder om. De zachte leren banken hebben de kleur van melkchocolade en boven ons hoofd hangen 24 grote goudbruine bollen die een mooi licht geven, een goed begin van de reis.
Achteraf verloopt alles eigenlijk toch nog vlekkeloos, het vliegtuig vol Koreanen zorgt voor een rustige nacht, er hoeft niemand de hele nacht door het vliegtuig te lopen, zelfs geen moeders met huilende kinderen, geen mannen die teveel gezopen hebben, er wordt niet geklepperd met de bagageluiken en er worden geen lichten aangedaan in de nacht. Rond 8.00 uur zwelt langzaam het licht weer aan en we worden wakker met 90% Koreanen om ons heen, een super vlucht.
Vrij snel na het landen rolt onze bagage van de band en even later de twee dozen met fietsen. Als we door de douane zijn zien we op een bordje staan dat Henny Hassink welkom wordt geheten in Korea en even daarna komt onze chauffeur al aangesneld. Een diepvrieswagentje brengt ons met de fietsen naar het hotel, dit is nog eens een luxe reis, we hebben nog niets hoeven regelen, alleen die ene fietsdoos dan, maar dat was alles.
Als we aan het einde van de dag de lift van het hotel instappen staan er nog twee mensen in de lift en het zijn Nederlanders. Nu schrikken we niet meer zo snel van een paar Nederlanders in het buitenland, we hebben er tenslotte al eens vaker vrienden aan over gehouden. Maar hier zijn bijna geen toeristen en om ze dan meteen al in de lift te zien is wel heel toevallig. En wat nog leuker is, zij gaan ook een rondje Korea fietsen. We kletsen even en besluiten om daarna samen koffie te drinken, we praten natuurlijk over reizen en fietsen en vervolgen daarna onze eigen weg. Bas en Marry, veel fietsplezier gewenst en misschien komen we elkaar deze reis nog weer tegen.
We hebben een beetje het gevoel dat we onze reis van vorig aan het vervolgen zijn, zo lekker en normaal voelt het weer om op pad te zijn, waar is dat afgelopen jaar toch gebleven?
Seoul
Het is zondag vandaag en Seoul is een oase van rust. De Koreanen zijn ontspannen, in chique kleding wandelen ze wat, zitten op bankjes of staan gezellig in groepjes te kletsen. Te voet verkennen we een stuk van de stad, hoge gebouwen, brede straten en veel Koreanen. De taal klinkt niet hard. De mannen en vooral de vrouwen zijn zo slank als barbiepoppen, ongelooflijk, wat een dunne lijven. Niet dat ze eruit zien alsof ze allemaal anorexia hebben, nee gewoon gevuld dun met wespentailles. De vrouwen dragen geen jurken, geen broeken en rokken, maar jurkjes, broekjes en rokjes en regelmatig dragen ze daaronder schoentjes met zeer hoge hakjes, de borstjes zijn wel wat karig. Vroeger was hier een Matriarchaat, daarna met de komst van het Buddhisme een Patriarchaat en nu oogt het als een moderne samenleving waar man en vrouw gelijk zijn. Af en toe lopen hier nog wel van die merkwaardige Lord Jesus Heaven figuren met borden, vlaggen en toeters, maar gelukkig kijken de Koreanen er niet naar om.
We bezoeken het Deoksugung Palace en het Museum of Art en in het laatste is een tentoonstelling van Fernando Botero. Botero maakt kunst met volumineuze figuren met volle kleuren en prachtige sculpturen met veel rondingen. In het museum liggen overal zeer jonge kinderen te tekenen en ook hier is het weer zo rustig. De kinderen zijn allemaal geconcentreerd bezig, het is prachtig om te zien.
Als we aan het einde van de dag onze fietsdozen uitpakken om de fietsen te bekijken en in elkaar te zetten, zien we dat mijn fiets in elkaar is gedrukt in het vliegtuig. De voorvork en de voorremmen zijn naar binnen gedrukt en het voorwiel past er niet meer in. Na ruim twee uur sleutelen en proberen krijgen we met behulp van een sterke kleine Koreaan het wiel er weer in en na nog een tijdje sleutelen krijgen we de remmen ook weer goed afgesteld en na een proefrit blijkt dat de fiets klaar is voor de reis. Morgen vertrekken we naar het zuiden.
Culinair komen we hier aan onze trekken, ik ga zoals vanouds weer over eten schrijven. Het menu van de dag is: IJskoude glasheldere zachtzure soep van zeewier, flinterdunne reepjes komkommer, wortel en superdunne ringetjes groene peper met zaad. Eend in een wok met bouillon, glasnoedels, kool, rode peperringen, ui, vissaus, sojasaus en shitake en dit is behoorlijk scherp. Daarbij wordt tot ons grote genoegen kimchi geserveerd. Over kimchi hebben we al veel gelezen en het klopt wel een beetje. Kimchi is gefermenteerde kool of andere groenten met veel knoflook en vissaus en het stinkt ongelooflijk, maar is erg lekker.
Gangha
Na wat gestuntel om Seoul uit te komen zitten we al snel op het fietspad langs de rivier de Han. Het is druk op dat fietspad, veel gepensioneerde mannen en vrouwen crossen hier met de mountainbike rond. Allemaal nog strak in het vel, de mannen meestal in fietsbroek, de vrouwen in een gewone korte broek, een reuze zonneklep op het hoofd en een doekje voor de mond tegen de smog of wat dan ook. Wij vinden het met de smog nog wel meevallen, maar wij zijn een slechte graadmeter, wij zijn India gewend en daar komt uit iedere auto een lading roet. Naast fietsers zijn er joggers, wandelaars en mensen die aan apparaten zitten te bewegen. Die apparaten staan overal langs de rivier, kilometers lang. Al met al, leuk om te zien al die sportiviteit.
Met een korte klim aan het einde van de dag mogen we uitrollen naar Gangha waar we zullen overnachten. Aan de Koreaanse tekens zien we dat we in een vreemd land zijn, maar de vegetatie is niet zo veel anders dan in Nederland. Er staan wat meer reuze bonsaibomen, maar overal bloeien bloemen. Rozen, cosmos, duizendschonen, stokrozen, korenbloemen, daglelies met hele lange stelen, monarda's en echinacae. Bergen die hebben we niet in Nederland, dat is dus ook anders, die bergen omringen ons hier overal en de Han rivier blijven we nog even volgen. Dat die rivier nou naar Han vernoemd is, of zou Han naar de rivier vernoemd zijn.
We fietsen dit keer met een routeboekje en we weten allebei nog niet of we dat wel leuk vinden. Het lijkt ons erg handig om voor een maandje niet alles zelf te hoeven uitpuzzelen, zodat we wat meer tijd hebben, maar het heeft ook iets dwingends en je weet vooraf waar je s'avonds bent en dat is nou vooral wat we niet leuk vinden, gelukkig moeten we onze slaapplekken nog wel zelf regelen. We kijken dit keer vanuit ons bed over de Han en uit op de bergen, het is erg heiig en dat heeft wel wat, het maakt de omgeving mysterieus. Het doet ons denken aan Pakxan in Laos waar we ook vanuit het bed uitkeken over de Mekong naar bergen in nevel gehuld.
Yeoyu
De dag begint met een druilerige regen en na ongeveer 10 kilometer krijgen we een stevige klim van 12% en daar blijft het bij vandaag. Aan het einde van de ochtend staat Marry te roepen bij een koffiecafé langs de straat, ze is toevallig even buiten bij het koffiecafé op het moment dat wij langs fietsen. We drinken samen koffie en wensen elkaar daarna een goede fietsreis en gaan individueel verder. Het is heuvelachtig, beetje klimmen en een beetje dalen en het is weer droog geworden. Onderweg is er veel land- en tuinbouw afgewisseld met kleine rijstvelden. Anders dan in Seoul zijn hier wel honden, ze zitten gelukkig allemaal vast, in Seoul is geen hond te bekennen, misschien toch allemaal opgegeten. Als Han moet klimmen, krijgt hij gorillatrekjes, hij recht zijn rug, verbreedt zijn schouders en zet zijn sterke benen schrap, als ik moet klimmen schakel ik onmiddellijk naar het kleine verzet en peddel zo rustig mogelijk naar boven. Ik volg Han en samen volgen we de Han. In Yeoyu zoeken we een kamer en al snel arriveren ook Bas en Marry en we besluiten om maar samen te zoeken, het klikt goed zo met ons vieren en misschien krijgen we wel groepskorting of een 55+ korting. We vinden een hotel voor een mooie prijs samen en onze fietsen mogen binnen. Yeoyu is een leuk stadje aan de rivier, we vinden een mooi café, heel modern, helemaal matzwart geschilderd met zilver en blauwe verstopte neonverlichting. Dit is nou een dergelijk café die je overal zou kunnen vinden, in Amsterdam, Parijs, Bucarest of Phom Phen en hier dus in het stadje Yeoyu in Korea aan de Han. Het verbaast ons vaak dat dit zo is, misschien heet het globalisering of misschien zijn er over de hele wereld gewoon mensen met een goed gevoel voor styling.
Samen met Bas en Marry gaan we octopus eten, Han had liever Bibimbap (het volksvoedsel van Korea) gegeten, maar dat hebben ze hier niet. In een wok met bouillon gaan twee grote octopussen, er gaat veel spruit- en andere groente bij en dan wordt alles aan tafel gestoofd, rondom de wok staan dan nog ongeveer 24 kleine schaaltjes met van alles en nog wat en het smaakt goed en het is gezellig zo met zijn vieren. Na het eten gaan we de feestverlichting in de stad fotograferen, de stad wordt opgevrolijkt door poorten met duizenden gekleurde lampjes en zo ook de rivier. In veel landen en vooral in Azië houden ze van feestverlichting.
Chungju
We klimmen en dalen de hele dag, het zijn prettige klimmen en mooie afdalingen en de route gaat via valleien tussen de bergen door en nog steeds langs de Han, het is prachtig en iedere berm is begroeid met de kleurrijkste bloemen. Korea is een land van bloemen. De mensen zijn zeer vriendelijk, regelmatig worden we aangemoedigd of moeten we handen schudden. Er stopt zelfs iemand om ons snoep te geven. De Koreanen zijn zelf heel sportief en altijd met hun gezondheid bezig, ze dragen regelmatig monddoeken, terwijl de lucht zeker hier op het platteland heel gezond lijkt. De gezichten van Koreaanse vrouwen die op het land werken zijn helemaal bedekt met een grote hoed waar een doek aan vastzit.
Overdag treffen we Bas en Marry weer en we pauzeren nog een keer samen en gaan verder onze eigen weg, aan het einde van de dag treffen we elkaar toevallig weer als we een hotel aan het zoeken zijn. Het wordt hotel Magic en het is magic.
Het is hier overal waanzinnig schoon, er is hier geen zwerfvuil te vinden. In ieder hotel goedkoop of duur is de kamer voorzien van allerlei spullen: diverse lotions, meerdere soorten shampoo, tissues, bekers, zakjes met thee en koffie, een koelkast, een apparaat waar je ijskoud en heet water uit kunt halen om koffie of thee te zetten, tandenborstels, papier en potlood, haargel, haarspray, een föhn, wattenstaafjes en condooms. We weten niet wat ons overkomt, de eerste ochtend doe ik nog voorzichtig de douchedeur open om te speuren naar wegschietende kakkerlakken, maar ze zijn er niet, ze zijn er echt niet, wat een luxe. Maar seks is hier uiterlijk genoeg aanwezig, op de stoep van het hotel liggen kaartjes met afbeeldingen en telefoonnummers van meisjes erop die je kunt bellen, in de gang staat een automaat met de meest bizarre neppenussen, Marry en ik kijken er met verbazing naar, er zitten dingen bij waarvan wij geen idee hebben wat je daar mee zou moeten doen. Het is hier heel normaal om een kamer voor een uur te huren, maar misschien zijn wij enorme sukkels dat we dat allemaal niet weten. Morgen gaan we zonder bepakking maar eens flink klimmen.
In de stromende regen beginnen we aan de extra ronde in de buurt van Chungju, we moeten onze benen trainen want het routeboekje beloofd de komende weken weken nog wat klimwerk. Het uitzicht vanaf de berg over het meer is mooi, zo ook de afdeling terug naar de stad. Er staat wel een griezelig harde wind.
Wat een eetcultuur hebben ze hier, we hebben nog geen land bezocht waar we zo bijzonder hebben gegeten, als je niet van vreemd eten houdt kun je hier beter wegblijven. Op de rijst en de soep na wordt alles met stokjes gegeten, de rijst en de soep worden met de lepel gegeten. Er worden in Korea altijd metalen stokjes gebruikt en dat stamt waarschijnlijk uit de Joseon Dynastie toen de koningen steeds wantrouwiger werden over hun veiligheid en eisten om zilveren stokjes te gebruiken omdat zilver verkleurd in de aanwezigheid van gif. Dit werd algemeen gebruik, maar de gewone mensen konden zich geen zilver veroorloven en gebruikten en gebruiken eenvoudige metalen. Vaak ligt er een schaar op tafel en daar knip je grote stukken mee klein. Je zit op de grond op een kussen met de schoenen uit natuurlijk en aan een lage tafel. De Koreanen zitten uren met gekruiste benen, wij krijgen na een kwartier al kramp en schuiven onze benen onder de tafel door, maar dit is niet beschaafd omdat je overbuur dan tegen je voeten of sokken moet kijken.
Jokbal (gestoomde varkenshiel met zwoerd in zeer dunne plakken) is onze keus vandaag en daarbij natuurlijk weer de nodige kleine schaaltjes inclusief een schaaltje kimchi. Er staat een mand kropsla bij en daarmee kun je ook eten. Je pakt het een slablad, legt deze in je handpalm en vult het blad door gebruik van stokjes met vlees en wat uit diverse kleine bakjes, daarna vouw je het blad dicht en propt het in je mond en kauwen maar. Gretig wordt daarbij Soju gedronken, een drankje dat lijkt op wodka, je drinkt het in kleine glaasjes en het is ongeveer 20 procent alcohol, het heeft niet zoveel smaak. Hier wordt alcohol gemaakt van alles wat bij de hand is, graan, fruit, wortels etc. en er is een gezegde dat Koreanen zelfs alcohol uit stenen kunnen maken. Er wordt hier dus de nodige alcohol genuttigd.
Als de avond valt gaat de neon aan. In alle kleuren van de regenboog wordt de stad al flikkerend verlicht, je weet niet wat je ziet.
Han is helemaal in de ban van het Koreaanse geschrift, hij kent alle 24 letters al uit zijn hoofd en kan de menu's al lezen. Ook groet hij hier iedereen in het Koreaans en zeg het maar eens na: Annyeong-hi gyeseyo, ik oefen me suf en kan het laatste woord al onthouden. De meeste Koreanen spreken geen woord over de grens, dus we stuntelen er wat af, als je bier bestelt krijg je koffie en als je koffie besteld krijg je thee.
Hanguel is een fonetisch schrift en wordt beschouwd als een de meest wetenschappelijke in de wereld om klanken weer te geven. Het is ontwikkeld in 1443 door Korea's grootste koning Sejong, het is lange tijd gebruikt door de confuciaanse elite om de armen dom te houden, want die hadden geen tijd en geld om het Chinese schrift van duizenden Chinese karakters te leren, dat was veel te moeilijk en daarom werd het gemakkelijker Hanguel niet ingevoerd. Pas in 1945 in Noord-Korea en in de negentiger jaren in Zuid-Korea.
De Koreanen ontbijten met kimchi, rijst en soep, wij vinden regelmatig een Franse bakker met heerlijke broodjes en nemen daar koffie uit een zakje bij.
Mungyeung
Het is een mooie dag met twee prima klimmen van 2,5 en 5 kilometer en de laatste geeft een droomafdaling. De afdaling is altijd weer de beloning na de lange klim, je natte warme lijf kan dan weer afkoelen. Op de top ontmoeten we Bas en Marry weer en dat blijft leuk. En de verrassing van de avond is natuurlijk altijd het eten en het is vandaag Smagyeopsal (gebarbecuede ham met groente en weer de nodige bakjes) alles wordt op een glasplaat gebakken. Zelfs na dat klimmen van vandaag voelen we ons uitzonderlijk fit, misschien dat onze bergbenen al wat bergconditie krijgen. Als we het restaurant willen verlaten krijgen we nog een fotosessie met wat Koreaanse dames, door de eigenaresse van het restaurant word ik stevig gezoend, mooie mensen die Koreanen.